ජීවිතය අතොරක්
ඒ මැදට වන් වූ
කටු පිරුණු සෙවනක්
සදයි නෙක මලින්
පෙන්වමින් සිහසුනක්
දෑස් බඳිමින්
වසා සලකුණු විටෙක
ඇවිදවා සතර අත
කරයි කප්පාදු
ඉසිඹුලක්
දවයි හිරු රැස්
නැතිව පවසට පැන් දියක්
ලබා නෙක කුසිත් බවනක
ස්වප්න දිය ගෙන
වේවි තුසිතය
පසුව
පසුව
ඇස ගැටුණ
මලින් පිරිගිය මාවතක්..!