සිහිල් දිය කඳුළු මත උණුහුමට වැටෙන සඳ
නෙක රටා මැවෙන කල නෙතු පියා නොදුටු ලෙස
දවටමින් සිනහවක් රැගෙන විත් මුවග හස
සැලෙන පවනක් නුඹ ලෙසින් චාමර පතක
මුවාකර සිනහවට තුහිනයක සිහිල් පොද
ලියූ නුඹ හිත ඇතුලෙ මගෙ නමින් කාව්ය ලෙස
දුටුව මා නුඹ නෙතින් තරු ඇසට රටාවක
මගෙ නමින් ලියූ කවි දැක පුදුම හිතුණි මට
හදින් දුර ළඟ පාත සොයන් කවි හිත සැඟව
අමතකව ගිය මාව සොයාගෙන කොහෙ සිට ද?
සිහිල් සඳ එළිය ලැබ කුමුදු මල් පිපෙන කල
දෙනවාද මට ඉඩක් උරහිසේ උණුහුමට...
෴෴ ෴෴